معرفت

(( خدا یابی فطری ))

آدمی به اقتضای سرشت و ذات خویش به کمال مطلق گرایش داشته و به وجود خدا آگاهی دارد . این معرفت که در عمق جان اوست از راه عقل و استدلال و آزمایش و تجربه و دقت در طبیعت به دست نیامده و چون آدمی به خدا وابسته است با کاوش در درون خود می تواند به او برسد . با گوش دادن به ندای دل  حضورش را در تمام وجود ش احساس خواهد کرد مشروط به آنکه زنگار غفلت و فراموشی باطنش را مکدر نکند .

فطرت  و غریزه :

غریزه : امیال ،گرایشات و کشش های قدرتمند ،ساده ، مادی و سطح پایین (دانی) است  که خداوند از بدو خلقت در وجود انسان و حیوان قرار داده ، آموزشی و اکتسابی نبوده و برای حیات و بقای موجود ضروری است .

فطرت: امیال ، گرایشات و کشش های عمیق ، پیچیده ، معنوی و متعالی  است که خداوند از آغاز خلقت فقط در سرشت انسان به ودیعه نهاده ، وجه تمایز انسان و حیوان بوده و موجب رساندن انسان به کمال و سعادت می شود .

(( برهان فطرت در خدا یابی ))

z     در نهاد و فطرت همه انسانها تمایل و کششی درونی ، اصیل ، عمیق، آگاهانه ، اختیاری ، مثبت و متعالی  نسبت به معبود ، خالق هستی ، قدرتی برتر و ما وراء  و کمالی مطلق و متعالی وجود دارد .

z     انسان از این کمال مطلق  و مبداء قدرتمند  عالم (علاوه بر گرایش و کشش) شناختی فطری هم دارد .

z     این گرایش و شناخت در نهاد انسان قرار داده شده و از طریق آموزش و تحصیل به دست نیامده و به اصطلاح اکتسابی نیست ، بلکه فطری است .

z     این گرایش در همه انسانها ، در همه مکان ها و در همه زمان ها وجود داشته و دارد و عام و فراگیر است .

z     بروز این گرایش در انسانها جبری و الزامی نیست ؛ یعنی می تواند بروز کند یا بروز نکند . اصولا فطری بودن یک گرایش به معنی ظهور الزامی آن نیست .(گرایشات فطری در انسان به صورت بالقوه وجود دارد )

z     ظهور و به فعلیت رسیدن این گرایش در انسانها ، زمینه مساعد ، تربیت صحیح و محیط پاک و سالم می طلبد .

z     تربیت غلط ، پیروی از هوی و هوس ها ، شهوات و گناهان ، زمینه نامساعد و ناپاک و  توجه بیش از حد به ارضای یک غریزه و پرورش های یک بعدی   می تواند مانع بروز این گرایش  فطری شده یا سبب کم رنگ شدن و تعطیلی موقت آن گردد ؛ اما گرایشات فطری هرگز به طور کامل از بین نرفته و نابود نمی شوند .

z     این گرایش فطری گاهی به غلط در مسیر پرستش و تقدیس و کرنش در برابر مظاهر باطل و نادرست مانند بت ها یا  پرستش خورشید و ماه و ستارگان یا مظاهر طبیعت و حیوانات و ... قرار گرفته و منحرف می شود.     اصولا انواع پرستش ها و حتی بت پرستی خود دلیل وجود این گرایش فطری در انسان ها ست .

z     این گرایش فطری (که به علل گوناگون مورد غفلت واقع شده یا موقتا فراموش شده ) در مواقع خطر و قرار گرفتن در وضعیت های بحرانی  دوباره بیدار شده و احیا می شود .

z     انبیای الهی (سلام الله علیهم اجمعین ) آمده اند تا با استفاده از همین گرایشات فطری و بر پایه آن انسان ها را به سوی خدا هدایت کرده و راه درست خدا یابی و خداشناسی را به انسان ها بیاموزند . پیامبران الهی فطرت خدا گرایی را در انسان ایجاد نمی کنند ، بلکه آن را ( که در اعماق وجود انسان به ودیعه گذاشته شده ) بیدار می کنند