« آی مردم .... وای مردم .... بگیرید این دزد رو ...... مبادا از دست تون در بره ...»
مرد وسط میدان انقلاب این جملات را با کمی مخلّفات خطاب به مرد دیگری می گفت و وقتی از او پرسیدم ماجرا چیست ؟ گفت که : این مسافر است و پول کرایه را نمی دهد ..
مسافر که آدم محترمی بود با صورتی مثل لبو و عرق شرم گفت که کیفش را در خانه جا گذاشته و حالا متوجّه شده و وقتی این را به راننده گفته او اینطور برخورد کرده است .
بالاخره پیرمردی پول کرایه را دادو غایله ختم به خیر شد؛ بهتر است بگویم غایله تمام شد چون واقعا ختم به خیر نبود آبروی یک نفر به راحتی رفت و او را دزد صدا زدند؛ آن هم وسط جمعیت ساعت 11 صبح میدان انقلاب
می گویند آقا سید ابوالحسن اصفهانی ، مرجع بزرگ شیعه در شهری نماینده ای انتخاب کرد که از قضا آدم بدی از آب در آمد . وقتی مسأله را به ایشان گفتند این مرجع بزرگ گفت که ((می دانم ))؛ وقتی علت عزل نکردن او را پرسیدند ایشان اینطور جواب دادند « این بنده خدا قبل از اینکه نماینده من بشود نیم کیلو آبرو داشت که با این کار من 10 کیلو شد ؛ اگر من الان او را عزل کنم همه 10 کیلو آبرویش می ریزد در حالی که خود او نیم کیلو آبرو داشته و من اجازه ندارم که همه آبروی او را بریزم . اگر این کار را بکنم حتی در مسجد هم راهش نمی دهند »
بله آبرو سرمایه ای است که یک نفر سال ها طول می کشد تا آن را جمع کند و هیچ کس اجازه ندارد که آن را به راحتی هدر دهد . گاهی یک نفر را دزد خطاب می کنیم بدون آنکه آبروی او را در نظر بگیریم و بدتر اینکه این مسئله را گناه نمی دانیم ، آخر سرهم می خواهیم با یک صلوات و روبوسی سر و ته قضیه را هم بیاوریم بدون آنکه یادمان باشد آب رفته به جوی باز نمی گردد .
روزنامه همشهری - امیر حسین صالحی - 30 مهر 1393
